Hoe kom je weer in contact met jezelf als je geen plezier en voldoening meer uit je werk haalt? In deze blog lees je mijn verhaal en geef ik je enkele tips hoe ik hieruit ben gekomen.
VANUIT SLEUR NAAR JEZELF VERLIEZEN
Ik werkte al ruim 25 jaar fulltime, eerst in de toeristische sector en daarna in Human Resource Management en in verzuim en re-integratie. Voor mijn gevoel had ik alles voor elkaar. Ik had een goedbetaalde baan, een mooi huis, een lieve man, kortom een prima leven. Ik draaide op routine, want elke dag stond ik op hetzelfde tijdstip op, deed mijn ochtendrituelen, ging naar het werk en deed mijn “ding” om vervolgens weer om 1700 uur naar huis te gaan. Om de sleur te doorbreken, pakte ik met regelmaat een project op of deed ik (tijdelijk) andere werkzaamheden erbij. Toch voelde het niet goed, maar ik bleef ook maar hangen in mijn baan omwille van de hypotheek. Ook mijn omgeving gaf me al advies om weg te gaan bij deze organisatie, omdat ik volgens hen er totaal niet in gedijde. Fysieke klachten waren het signaal dat het tijd was voor verandering. Ik deed er toen allemaal weinig tot niets mee. Langzaam aan begon ik mezelf te verliezen.
IK WAS EEN KEI IN HET OPZETTEN VAN EEN MASKER
Van kinds af aan was ik opgegroeid met de stelling dat je hard moest werken om iets te kunnen bereiken. Ook was ik een genie geworden in het voldoen aan andermans verwachtingen, zo deed ik dat dus ook in mijn werk. Maar zorgen dat ik iedereen om me heen tevreden hield. Ik werkte, communiceerde en handelde precies op een manier hoe anderen graag wilden. Eigenlijk was ik gewoon tegennatuurlijk bezig, waardoor ik ook diverse klachten ontwikkelde.
EEN RIGOUREUZE KENTERING IN MIJN LOOPBAAN
Ach ik had mijn momenten wel dat ik overwoog om iets anders te gaan doen, maar telkens kwamen die rationele argumenten naar voren om vooral te blijven zitten waar ik zat. Ik was een hoofddenker en had mijn gevoel grotendeels genegeerd. Tot het moment dat mijn partner een aantal jaren geleden thuiskwam met de mededeling dat hij gevraagd was voor een opdracht in het Midden Oosten. Shocking, was mijn eerste reactie. Maar om een lang verhaal kort te maken, ben ik met hem meegegaan. Eenmaal in Qatar merkte ik dat ik veel meer geleefd werd dan dat ik leefde. Ook kon ik eenvoudiger mijn situatie vanuit een helicopterview bekijken en ging ik me meer en meer de vragen stellen zoals: Wat doe ik hier? Geeft dit werk me nog wel de voldoening naar waar ik eigenlijk naar op zoek ben? Wie ben ik? Wat wil ik? Etc. etc.
EEN LEERSCHOOL MET VALLEN EN OPSTAAN
Ik ben dus meegegaan naar het Midden Oosten, eerst in de vorm van een sabbatical en later heb ik ontslag genomen. Een periode van pieken en dalen. Ik zeg altijd elke verhuizing is al niet gemakkelijk, het staat immers in de top 3 van meest stresserende gebeurtenissen. Dan verhuisden we ook nog naar Qatar, we hadden wel veel gereisd, maar een land waarin de waarden, normen en cultuur totaal het tegenovergestelde waren van Nederland. Ook stond ik niet op hetzelfde “level” met mannen als hier in Nederland. En last but not least, ik werd ineens “expatvrouw”. Onderschat vooral deze laatste reden niet wat een impact dit op me had, omdat ik van fulltime, zelfstandige, onafhankelijke vrouw ineens ging naar een situatie zonder doel/zingeving voor mijn gevoel. In deze periode is er bij mij veel op persoonlijk ontwikkelingsgebied in gang gezet. Niet alleen door af te wachten en te ondergaan, maar vooral door acties te nemen. Want “clarity comes from action”.
HET START MET HET ONTDEKKEN VAN JE KERN, JE NATUUR.
Wie ben je nu écht? En wat wil je het allerliefst? Als je dit weet, dan heb je ook in beeld waar je energielekken zitten en waar je juist energie van krijgt. Wat je drijft, wat je valkuilen zijn, hoe je keuzes maakt etc. Het hele proces begint bij “ZIJN”.
Daarnaast werkte ik aan de items voeding, slapen, bewegen en ontspannen. Elke ochtend liep ik met een groepje vrouwen ca. 6 km. Ook deed ik aan ashtanga yoga, tenniste en golfde ik. Ik stond vroeg op, tegelijkertijd met mijn man en ging ook ’s avonds op tijd naar bed. Naast rust, orde en regelmaat in mijn leven wilde ik ook graag de regie over mijn leven weer pakken.
Onderstaand geef ik je enkele tips die mij geholpen hebben dichter bij mijn kern te komen en meer te gaan voelen.
- Kijk naar wat er wel is. We zijn zo gewend te kijken naar wat er ontbreekt in ons leven. Wat je aandacht geeft groeit, dus focus je op de mooie dingen die er al wel in je leven zijn.
- Wees creatief. En al denk je misschien net als ik aanvankelijk, ik ben helemaal niet creatief. Ga op ontdekkingstocht en ervaar wat voor creativiteit in jou schuilt.
- Wees speels. Wat deed je ontzettend graag toen je kind was? Pak dit weer op en ervaar wat het met je doet.
- Wees dankbaar. En dit hoeft echt allemaal niet zo zweverig te zijn. Focus je de dingen die je al bereikt hebt of die er gewoon al zijn in jouw leven waar je blij van wordt en die je gelukkig stemmen. Elke avond voordat ik ga slapen schrijf ik minimaal 1 ding op waar ik dankbaar voor ben die dag.
- Stel je gevoel weer open. Ik had jarenlang mijn gevoel genegeerd, waardoor ik a.h.w. afgesloten was van de wereld. Ik ging op onderzoek uit ging voelen wat ik leuk vond en waar het vuur weer in me aangewakkerd werd om meer in mijn lichaam te komen.
- Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Een motto dat ik van mijn moeder heb meegekregen. Door te lachen ontstaat een goed gevoel en reageren andere mensen positief op je.
Heb jij het idee jezelf te verliezen of verloren te hebben in je werk? En wil je graag weten wat je kern is, wie je van nature bent? Zodat je weer kunt gaan doen wat je het allerliefst wilt. Neem dan contact met me op voor een gratis en vrijblijvend focusgesprek, waarin we inzoom op jouw behoefte en ik je een concrete tip meegeef waar je meteen mee aan de slag kunt. Ook ik weet dat het soms best lastig is om die eerste stap te zetten, maar ik heb het ook gedaan en jij kunt het ook.